Γράφει ο Άριστος
Υψηλού επιπέδου δημοσιογραφική ανάλυση, αλλά και βαθιά πολιτική σκέψη απολαμβάνουμε σε τοπικά –και όχι μόνο- ΜΜΕ τα οποία εκφράζουν την ευαρέσκεια, αλλά και το αναγκαίο λιβάνισμα στην κυβέρνηση, καθώς επανέρχεται η «κανονικότητα», όπως αναφέρεται, αφού αυτό το εξαιρετικής ευφυίας και σύλληψης σλόγκαν χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους θιασώτες του Άνθιμου και του Αμβρόσιου, για να δηλώσουν πως τα ελληνοχριστιανικά ήθη επανέρχονται στην βυζαντινίζουσα κοινωνία μας και ο «κομμουνιστικός» κίνδυνος απομακρύνεται οριστικά. Ο τίτλος του άρθρου αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ικανοποίηση και ανακούφιση για τα σχολεία»!
Αν δεν γνωρίζετε από τι ανακουφίστηκαν οι χιλιάδες μαθητές και μαθήτριες, το άρθρο τοπικού μέσου «της φιλελεύθερης παράταξης», όπως αυτοαποκαλείται, γίνεται σαφέστερο παρακάτω…
«η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας είναι αποφασισμένη να επαναφέρει την κανονικότητα στα σχολεία που με πολλούς και διάφορους τρόπους επιχείρησε να διασαλεύσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τις γνωστές ιδεοληψίες του. Χαρά, ικανοποίηση και ανακούφιση προκαλεί η γνωστοποίηση των προθέσεων του υπουργείου, πως τερματίζονται τα καραγκιοζουλούκια που καταγράφονταν τα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ εις βάρος της Σημαίας και του τρόπου επιλογής των σημαιοφόρων, που αναδεικνύονταν με… κλήρωση, λες και έπαιζαν τα παιδιά στα ζάρια και τα λαχεία την αιματοβαμμένη σημαία των προγόνων μας.
Επίσης, χαρά ικανοποίηση και ανακούφιση προκαλεί το υπουργείο που διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να καταργήσει τον αγιασμό και την πρωϊνή προσευχή, που είχε βάλει στο μάτι ο κ. Γαβρόγλου».
Προκαλεί θυμηδία, αλλά και έντονο προβληματισμό η παραπάνω προσέγγιση, αφού ο αρθρογράφος σε ύφος που δεν παραπέμπει σε δημοσιογραφική «κανονικότητα», καπηλεύεται άκομψα την έννοια της φιλοπατρίας και τη συνδέει με κάτι «παράξενα» περί «αιματοβαμμένης σημαίας» και τυχερά παίγνια, ενώ θεωρεί πως αυτό που λείπει από τη μαθητιώσα νεολαία –αφού όλα τα άλλα τα έχει εν αφθονία- είναι ο «αγιασμός» και η «πρωινή προσευχή».
Κηρύγματα εθνικοθρησκευτικού παροξυσμού, υποκριτικής αφοσίωσης στα «ιερά και άγια» της κλασικής παιδείας του νεοελληνικού προτεκτοράτου που όμνυε σε σταυρούς και σύμβολα, πριν επιδοθεί στο πλιάτσικο των κρατικών ταμείων!
Είναι πολύ βασικό να «αγιάζεται» ο μαθητής και να «προσεύχεται» καθημερινώς, γιατί προφανώς είναι απαραίτητη προϋπόθεση να μην παρασυρθεί από κομμουνιστικά ιδεώδη και να μπορεί να επιδίδεται σε κάθε «χριστιανική» πράξη, απ’ αυτές που διαλαλούν οι ρασοφόροι «επίτιμοι διδάκτορές» μας!
Το «ψαγμένο» άρθρο καταλήγει: «Δικαιολογημένη λοιπόν η χαρά, η ικανοποίηση και η ανακούφιση του κόσμου!»
Υγ. αν τώρα για κάποιο λόγο εσείς «δεν χαρήκατε, δεν ικανοποιηθήκατε και δεν ανακουφιστήκατε» από τα παραπάνω να διερευνήσετε την «κανονικότητά» σας, μπορεί να … πάσχετε!
